پینگ‌پنگ مانند بسیاری ورزش‌های دیگر برای اولین‌بار با وسایل و تجهیزات ابتدایی و سر هم بندی شده به عنوان یک سرگرمی اجتماعی ساده در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان بازی می‌شده است.
آمریکا، هندوستان و آفریقای جنوبی نیز از جمله کشورهایی هستند که این ورزش را در همان ابتدا اجرا می‌کردند.
این بازی که بر گرفته از بازی تنیس قرون وسطایی است همراه با بازی بدمینتون و تنیس روی چمن در اواخر قرن نوزدهم بسیار محبوب بودند و بعد از این که عنوان پینگ پنگ(با پیروی از صدای ایجاد شده از برخورد توپ با میز و راکت با پوست بره تو خالی که در آن زمان متداول بود) توسط می جکس و پسرانش در سال۱۹۰۰ به ثبت رسید.
گزارشی که در سال ۱۹۰۳ منتشر شد الزامات جدیدی را در مورد پوشیدن لباس مناسب و پیراهن رسمی برای مردان و زنان، چگونگی گرفتن راکت به شیوه قلمویی، نکات مختصری پیرامون جنس رویه‌های عاج دار و تاکتیک‌های مختلف اعلام کرده بود.
این بازی به سرعت به ایالات متحده وارد شد و اولین وسایل بازی ساخته شده در سال ۱۸۸۷ در آنجا تولید شد.
پینگ‌پنگ در سال‌های ۱۰-۱۹۰۵ در اروپای مرکزی محبوب بود و قبل از هر تغییر و اصلاحی با تفسیر و شرح ویژه‌ای به ژاپن معرفی شد که بعدها از ژاپن به چین و کره‌جنوبی گسترش یافت.
نخستین توپ‌های تنیس روی میز از پیچیدن نخ نازک به دور کاغذ مچاله شده ساخته شد و راکت هم از تخته معمولی بود که هر کس در اندازه‌های مختلف برای خود می‌ساخت. با گسترش این بازی به تدریج در وسایل بازی تغییرات زیادی ایجاد شد.
رواج این ورزش در بین مردم انگلستان سبب شد که کارخانه‌های تهیه اسباب‌بازی شروع به تولید انواع راکت و میز و توپ و تور کنند.
در سال ۱۹۰۵ یک انگلیسی به نام گود روی راکت‌های چوبی، قطعه‌ای لاستیک موج‌دار قرار داد و بدین وسیله بازیکنان یاد گرفتند که به آن پیچ‌ها و سرعت‌های گوناگون به توپ بدهند و بدین ترتیب راکت‌های روکش لاستیکی دانه‌دار به سرعت مورد قبول عامه قرارگرفت.
از سال ۱۹۲۰ یک تجارتخانه ورزشی برای تبلیغ علامت کالای تجارتی‌اش از نام پینگ‌پنگ استفاده کرد و به همین علت بعدها نام این ورزش از پینگ‌پنگ به تنیس‌روی میز تغییر داده شد.
در سال ۱۹۲۶ فدراسیون بین المللی تنیس روی میز تأسیس و با کمک دکتر لی من قوانین و مقررات خاص و یکنواخت تنیس روی میز را تصویب شد.
همان سال مسابقات جهانی تنیس روی میز آغاز شد که اولین دوره آن در لندن برگزار شد.
از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۶ به علت وقوع جنگ جهانی دوم همه فعالیت‌ها و مسابقات جهانی این ورزش تعطیل شد.
در اوایل دهه ۱۹۵۰ برای اولین بار پینگ‌پنگ بازهای چینی قدم به مسابقات بین‌المللی نهادند و گرچه در ابتدا موفقیتی به دست نیاوردند اما در سال‌های بعد تبدیل به یکی از مدعیان درجه اول قهرمانی این ورزش شدند.
ژاپن نخستین کشوری بود که راکت رویه اسفنجی را عرضه کرد و با اجرای شیوه‌های تدافعی در بازی موجب دگرگونی‌های بسیار در تکنیک بازی تنیس روی میز شد.
ورزش تنیس روی میز در سال ۱۹۸۸ به صورت رسمی به بازی‌های المپیک اضافه شد و در بازی‌های سئول در فهرست مسابقات قرار گرفت.
در سال ۱۳۱۷ که مستشاران انگلیسی در آبادان، مسجد سلیمان و شهرهای نفتخیز جنوب ایران کار می‌کردند یک میز پینگ‌پنگ همراه خودشان آوردند. این موضوع باعث شد پینگ پنگ به ایران وارد شود.
فدراسیون تنیس روی میز ایران در سال ۱۳۲۶ تاسیس شد و این ورزش در حال حاضر یکی از پرطرفدارترین ورزش‌ها در میان دانش آموزان و دانشجویان است.
